Ospa wietrzna zaliczana jest do chorób wieku dziecięcego. Czynnikiem odpowiedzialnym za jej rozwój jest Varicella-zoster virus (VZV). Charakterystycznym objawem tej choroby jest wystąpienie wielu, swędzących grudek oraz podwyższona temperatura ciała. Zakaźność ospy wietrznej sięga nawet 90%.
Pierwsza szczepionka przeciw ospie wietrznej powstała w Japonii ok. 40 lat temu. Obecnie najczęściej stosuje się szczepionki pochodzące od dwóch producentów. W Polsce do obrotu została dopuszczona tylko jedna, która zawiera szczep Oka wirusa. Szczepionka występuje w formie liofilizowanej. W celu wywołania odpowiedniej reakcji immunologicznej, dawka podawana jest podskórnie. Nie należy aplikować jej dożylnie.
Szczepionka przeciw ospie wietrznej cechuje się wysoką skutecznością. Jeśli pomimo szczepienia, doszło do rozwoju choroby, miała ona bardzo łagodny przebieg. Przede wszystkim występowała mała ilość pęcherzyków. Aplikacja szczepionki jest dobrze tolerowana. Niekiedy występują drobne zaczerwienienia, które jednak szybko mijają.
Szczepionka przeciw ospie wietrznej może być podana chorym na białaczkę. W przypadku osób, u których przeprowadzony zostanie przeszczep narządów, wskazane jest zaszczepienie na kilka tygodni przez operacją. U osób cierpiących na choroby przewlekłe, może rozwinąć się ciężka postać ospy wietrznej, dlatego szczepienie przeciw tej chorobie jest szczególnie wskazane.’
